Blog
Een draaidag met Omroep Maxim
Fem in Fabuleaux FantAsia – deel 6
Brommers en pyamapakken.
Suikerzoete Disneyhuizen met overal bovenuit stekende antennes.
Maria en Boeddha gaan hand in hand en de rood-geel besterde vlag wappert met trots.
Heftige oorlogen in de geschiedenis met de gevolgen van agent orange zichtbaar in mens en natuur, alweer bedankt Amerika en Goodmorning Vietnam!
Het land dat houdt van geld en familie. Samenwonen doe je niet voordat je trouwt dus trouw je gauw. Ben je getrouwd? -na mijn antwoord volgt de wijze raad dat ik dat toch wel snel moet doen- is bijna de meest gestelde vraag. Maar hij haalt het niet bij de met stip op nummer 1: Hello! Moto?
Hoewel het meer een dwangmatig verzoek is dan oprechte interesse of je misschien toevallig ergens naartoe zou willen. Omdat dit het land van de moto’s is -dagelijks razen er duizenden aan je voorbij en heb je geen fancy scooter, sorry, dan ook geen prachtvriendinnetje- besloot ik achterop te springen. De motor zongen we ‘hit the road’ toe en daar gingen we, Jack -de moto, Hinh -de grappige gids, en ik -nahja, gewoon ik, 5 dagen hard zingend de Central Highlands door.
We volgen de Ho Chi Minh-trail, geschiedenis glijdt langs ons, bergen en dalen, gifgroene rijstvelden vol puntige hoeden, kinderen die ons “helloooo!!” toeroepen, een hand zwaaiende, in de ander een vlieger die hoog aan de met reusachtige wolkenformaties bedekte lucht staat. Krachtige watervallen komen op ons pad, dartelende vlinders in de jungle en zelf te rollen loempia’s in de stadjes waar we verblijven. Zo achterop gooi ik m’n handen in de lucht en voel me de koningin der vrijheid, ik zie er onderwijl waarschijnlijk meer uit als Annie de Rooij met m’n bril en helm…maar prima!
Hinh en zijn Jack brengen me naar Hoi An, een lieflijk stadje vlakbij de zee. Omdat ik zoveel Aziatische hoogtes heb gezien wordt het tijd de diepte in te gaan. Ik ga op duikles! Een volgende 5 dagen, een theorie examen, ontmoetingen met de beste duiklerares & de onderwaterwereld in 6 duiken verder, ben ik nu een waar National Geographic Open Water Diver. Aangenaam. Het was wonderbaarlijk en alsof ik zwevende was tussen kleuren, vormen en
creaties die van het ongelooflijk soort zijn. Wat een magische prachtwereld en die mogen wij, menschen, zomaar met wat extra lucht op den rug enteren!
Met al m’n gelukzalige ervaringen en een belachelijk grote extra tas -vol Vietnam-jurken zodat ik in het Nederlandse me weer tekenfilmachtig kan gedragen- vervolg ik de reis per trein. Om morgen het dodige lichaam van meneer Ho Chi Minh te bekijken. Om vandaag struinend door de gezellig drukke straten van Hanoi Vietnamese liederen te zingen met ananasverkoopsters, vervolgens weg te dromen bij het waterpoppentheater en dan nu de dag af te sluiten met dit schrijven. En dan dagen van stijgen, dalen en landen te gaan hebben.
Tạm biệt!
